Met weemoed dacht ik gisteren terug aan Blub, zelfmoordenaar Blab1 en zijn troostopvolger Blab2.
Blub en Blab waren de goudvissen van mijn zoon. Ze zwommen een paar jaar rond in een schattige ronde kom, met een Spongebob ananas in het midden waarin ze konden schuilen als ze bang waren of een drijftukkie konden doen als het donker werd.
Ze speelden tikkertje met buut rond een paar zwierende waterplantjes, die lichtjes wortelden tussen gekleurde glazen kiezels.
Maar sinds gister begrijp ik waarom Blab1 een einde aan zijn leven maakte. Waarom hij uit de kom sprong, eindigde op de houten vloer en daar, nadat hij een paar minuten op vissengapen had gelegen, zijn reis begon naar het goudvis nirwana.
Het had niets te maken met Blub, ook al speelde die best vaak vals met tikkertje. Nee het was iets anders, iets wat ik mijn zoon niet durf te vertellen, zelfs niet nu hij een soort van volwassen is.
Het blijkt namelijk dat ik een grote dierenbeul was en hij in iets mindere mate, en dat laatste ligt best gevoelig.
Want een goudvis hoort niet in een ronde kom. Daar zit niet alleen te weinig zuurstof in, maar vooral te weinig ruimte. Als je echt goed wilt zijn voor een goudvis, dan hoort die samen met een paar vriendjes in een aquarium van minimaal 2 meter lang.
En ik dacht altijd dat een goudvis meegroeit met zijn kom. Dus als de kom niet zo groot is, dat de goudvis dan klein blijft.
Van buiten is dat ook zo, de goudvis blijft redelijk klein. Maar binnenin is er iets anders aan de hand.
Want alle organen groeien namelijk wel. Die blijven dus niet in het formaatje te krappe vissenkom, maar groeien door en door, totdat die goudvis eigenlijk een groot reuzenorgaan is. Grote maag, grote nieren en natuurlijk een heel groot hart.
En ik dacht, veel HR-strijders zijn ook net goudvissen in een veel te krappe kom.
Want je wilt wel groeien, maar daar is geen ruimte voor. Je wordt klein gehouden met een speelhuisje waarin je kunt schuilen, of mag af en toe tikkertje spelen met het MT.
Maar van binnen groei je door, jouw hart is ook veel te groot en nog veel meer, en er komt een moment dat de boel daar dan in de verdrukking komt.
En dan wil je niet een reuzensprong uit de kom maken om te eindigen aan het HR firmament, maar een ruime bak waarin je echt kunt floreren, waarin je kunt groeien tot bovenvisselijke proporties, waarin al je gouden HR-kleuren komieke weerschienen in de zon.
En ja, daar zo ongeveer gaat mijn boek over. Hoe je kunt groeien als HR-strijders en daar zelfs alle ruimte voor krijgt.
Deze week leg ik de laatste hand aan het manuscript van mijn boek.
Want volgende week ga ik een klein groepje HR-professionals de eerste versie van mijn boek sturen. Die krijgen dan als eerste het boek 'Zo word je HR-adviseur met ballen' te lezen.
Superspannend en ik ben best wel een beetje zenuwachtig wat ze ervan gaan vinden.
Als het jou leuk lijkt om ook het manuscript te lezen, stuur me dan even een mail. Want ik heb nog een paar plekjes vrij in mijn mega-aquarium voor HR-guppies die graag een grote goudvis willen worden.
Je krijgt van mij dan een pdf van het boek en ik vraag je als tegenprestatie een paar vragen te beantwoorden, waarmee ik de puntjes op de i kan zetten.
En daarna gaat het manuscript naar de uitgever.
