Een van de dingen die ik met mijn compagnon Marco gemeen heb, is onze liefde voor muziek.
En dan geen Taylor Swiffer of dat soort flauwige liftmuzak, maar bij voorkeur een beetje obscuur, gruizig en doorleefd.
Dus toen ik de OOR recensie bijbel zag, met hierin 666 albums die ons leven hebben gekleurd, kocht ik die niet alleen voor Marco maar ook gelijk voor mezelf.
De OOR is een muziekblad dat al tientallen jaren bestaat en wat ik vroeger vooral kocht voor de plaatrecensies. Omdat de popidioten van dat blad nieuwe muziek soms tientallen keren beluisterden, dan hun mening gaven en meestal gelijk hadden met hun oordeel.
In de recensiebijbel lees ik de afgelopen weken muziekrecensies die soms al 50 jaar oud zijn, in de taal van toen. Zo heet Transformer, de plaat van Lou Reed, "dodelijk precies en monotoon" en wordt een andere plaat - New York uit 1989 - een "klap in het gezicht" genoemd.
Lees je dat David Bowie in het begin van zijn carrière meer in het nieuws was omdat hij in vrouwenkleren optrad, dan om zijn muziek, tot Hunky Dory natuurlijk.
Een van mijn favoriete bands uit de jaren tachtig wordt omschreven als een beetje nichterig verpakt (ik weet het lieve Wokkie, dat mag je niet meer zeggen, maar dit is tekst uit 1980), waardoor niet iedereen ziet dat het artificiële, hypersensitieve intrigerende muziek bevat. Die band heet trouwens Japan en ik ben het er nog steeds mee eens.
Soms staat er letterlijk: "Nee, 's niks. In Engeland schrijven ze hier de bladen over vol, maar de reden ontgaat me ten enenmale. Ze klinken een beetje als de vroegste versie van The Jesus and Mary Chain met twee wandelende takken die elkaar afwisselen als zanger en zangeres ..."
En zo gaat het maar door, zeshonderd en zesenzestig plaatrecensies lang, waarbij je elke keer als je weer een bijzondere recensie leest, natuurlijk even de plaat op moet zetten, omdat je soms wat gemist hebt en eerlijk is eerlijk, soms niet meer snapt wat nu precies het ding was. Waardoor je dit boek rustig nog een paar jaar kunt lezen.
Nu schrijven Marco en ik geen arborecensies, maar we luisteren wel al 15 jaar lang naar alle arbodienst liedjes. Soms punk, soms mainstream, soms nog een beetje disco en zelf rauwe hiphop, indierock met af en toe een buitenbeetje, alles komt wel bij ons langs.
Het is niet aan ons om daar een label 'goed' of 'minder goed' op te plakken, ook omdat we van elke arbodienst wel iets heel goeds kunnen vertellen, maar ook iets wat veel minder is.
Waar het uiteindelijk om gaat, is of die arbodienst bij jou past. Jouw vraag, jouw probleem, jouw organisatie, jouw cultuur en jouw aanpak.
De vraag is alleen. Als je zonder enige kennis in die arbo platenkast kijkt, waar begin je dan met luisteren?
Daarom geven we morgen, 5 maart om 13:30 uur, weer een online workshop Inkoop Arbodienstverlening en Preventie. Daarin vertellen we je welke arbo stromingen er allemaal te koop zijn en hoe je de arbodienst vindt die het beste bij jouw organisatie past.
Na de workshop weet je genoeg om zelf aan de slag te gaan met je zoektocht, of je laat ons jou helpen. Aanmelden doe je via deze link:
>>> Aanmelden gratis workshop Inkoop Arbodienstverlening en Preventie
