Het was een indringende, ranzige geur die haar neus en alle bijholten in één smak vulde en die haar maag deed omdraaien van de kokhalselarij.
Waar komt die stank ineens vandaan, dacht ze. Want ze stond gewoon buiten op haar terras, waar de bloemen vol in bloei stonden en het gras net gemaaid was.
Tot ze zich realiseerde, dat de lucht van boven uit haar dakgoot kwam. En met een nadere neusinspectie tot de conclusie kwam, dat het ongeveer vanaf de plek kwam waar vorige week een groot wespennest was verdelgd.
Die wespen hadden haar halve zomer verpest, want elke keer als ze een kopje koffie met chocola ging nuttigen op haar luxe inklapbare tuinstoel, was er wel weer zo'n streepmans die vond dat hij meer rechten had op al die zoetigheid. Waarna ze wanhopig naar binnen vluchtte en de hordeur achter zich dicht deed.
Dus toen de wespenverdelger geweest was en ze na een dag of twee alleen nog maar een paar versufte halfdode wespen zag fladderen alsof ze vlinders waren, had ze haar etagere van de Action volgestouwd met Turks Fruit, Italiaanse Nougat en andere suikerbommen en was uitgebreid gaan chocoladelunchen.
Nu ja, tot ze nog voor het eerste stukje peanutbutterscotch werd bevangen door die penetrante bedorvenheid en op zoek ging naar de oorzaak.
Ze besloot de dakgoot te lijf te gaan en pakte de hamer en beitel uit de gereedschapskist van haar ex. Daarmee hakte ze er een halfuurtje flink op los.
Eraan ging die de mooie grijsachtige wespenraat, die vol lag met geel zwarte lijken, en waar ze af en toe nog een volledig versufte wesp aantrof, waarvan ze dacht dat die de ogen ten wespenhemel ophief in een smeekbede voor een spoedige mort beitel.
Terwijl ze doorhakte, werd de stank alsmaar groter, af en toe snakte ze naar adem, en één keer verloor ze zelfs bijna het bewustzijn, wat niet handig is als je op de bovenste tree van een hoge keukentrap staat.
En daar, daar vond ze eindelijk de oorzaak van de stank, want het heilige der heilige van het wespennest, daar waar de jonge steekbeesten uit hun eitjes kropen en worden opgevoed tot geelzwarte plaaggeesten, lag een stinkende, rottende massa vlees.
En toen ze de viezigheid eindelijk had opgeruimd, las ze op een speciale wespenpagina op het internet dat wespen hun jongen voeren met vlees.
en dan het liefst bedorven vlees.
Nu gaat het wat ver om de samenwerking die sommige organisaties met hun arbodienst hebben, bedorven te noemen. En arbodiensten voeren zieke medewerkers natuurlijk ook geen bedorven vlees.
Maar de afgelopen weken sprak ik weer tientallen werkgevers die op zijn zachtst gezegd geen gezonde relatie hebben met hun arbodienst. Maar dan toch maar blijven, omdat ze denken dat die bedorven lucht erbij hoort.
Maar ik garandeer je, dat een samenwerking die ruikt naar verse dennennaalden, de geur van limoenen of een lekkere appel- of bergamotlucht ook beschikbaar is. Dat het niet nodig is om in de stank te blijven zitten.
Het enige wat je hoeft te doen is je even met de toppen van je vingers een weg hakken naar de online arbodienst vragenlijst en deze in een minuutje of tien invullen.
Daarna krijg je een van onze gespecialiseerde arboverdelgers aan de lijn, die korte metten maakt met alles wat bedorven is aan de samenwerking met je huidige arbodienst.
