Mocht je vandaag in zijn voor iets geks, probeer dan eens dit.
Schil een mango en snijd deze in stukjes.
Doe je ogen dicht en proef een stukje ervan.
Jummie, denk?
Ok, doe nu een heel klein beetje cayennepeper op de mango en proef nog een keer.
En? Nog meer jummie?
Ok, en als laatst, doe behalve de cayennepeper ook nog een toefje zout erbij. En proef...
Wauw?
Iets zoets en iets pittigs gaan perfect samen.
Je kunt dus ook chilivlokken en kaneel op vanille ijs gooien.
Maar er zijn meer op het oog wat rare combinaties.
Olijfolie op chocolade ijs (doe er ook nog een gefrituurd blaadje salie bovenop)
Kaneel op bacon of een ananas
Zwarte peper op watermeloen
Mosterd op black eye bonen
Amandel boter op een hamburger
Het leuke van een boek schrijven, is misschien wel de research. Dit stukje info vond ik in het boek 'The 4-hour chef van Tim Ferris'.
Die ken je misschien wel van 'The 4-hour workweek', maar dat is een Donald Duck vergeleken met wat er in dit boek van bijna 8 centimeter dik allemaal staat.
Kern van deze als kookboek verpakte leerbijbel? Je kunt bizar veel in heel korte tijd leren, als je je beperkt tot de kern.
Zo bestaat de Oxford Dictonary uit 171.476 woorden, nog zonder de vervoegingen. Dat leer je van ze lang zal ze leven niet.
Maar als je de belangrijkste 100 Engelse woorden kent, dan beheers je al 50% van de Engelse taal zoals die het meest gebruikt wordt.
En ken je 250 woorden, dan loopt dat al op tot 65%. Dat is meer dan genoeg om in dat land te leven, zeker als je het combineert met de belangrijkste hulpwerkwoorden.
Zijn resultaat? Hij leerde Japans - misschien wel de meest complexe taal ter wereld met een alfabet van maar liefst 2136 karakters - in een jaar en daarna Chinees in zes maanden, Duits in drie maanden en Spaans in twee.
En ik ben nog niet eens door hoofdstuk 1, want hij schijnt ook nog kampioen kickboksen te zijn geworden met maar een paar maanden training.
Ik word er wel enthousiast van. Omdat er hele lekker recepten in dit kookboek staan. Maar ook, omdat ik denk dat het goed te gebruiken valt in ons vak HR.
Daar zijn we namelijk ook meester in het moeilijk maken van makkelijke materie. We doorspekken ons 'personeelsbeleid' met Engelse termen en doen zelfs alsof we een autofabriek zijn, door HR lean of zelfs agile te maken.
Maar wat nu als er een kern van waarheid in zit? Namelijk dat als we alle overbodige stappen van HR elimineren. Als we het opdelen in kleine hapklare brokken. Wat blijft er dan over? Is ons vak dan in een paar maanden te leren?
Ik ga dat eens onderzoeken deze week en daarom heb ik een vraag aan je.
Want voor overbodigs heb jij in je carrière weggesneden uit HR? En welke HR-thema's van de 1533 of zo, doen er echt toe voor jou?
