Laatst gaf ik namelijk een presentatie voor 200 HR-strijders in de zorg. Van de organisatie kreeg ik na een paar weken wat feedback:
"Bob Zeegers vond ik minder leuk. Hij deed alsof het management verschrikkelijk is en je echt je best moet doen om iets erdoor te krijgen."
“Bob Zeegers viel erg tegen, zijn 'oplossingen' zijn echt gedateerd en niet vernieuwend. Daarnaast vind ik het perspectief van een HR adviseur die zou moeten 'strijden' voor zijn rol in het MT ook echt heel gedateerd. Het wordt echt hoog tijd om dat jasje van underdog van het MT en moeten vechten voor je plek als HR adviseur eens uit te doen."
Het lijstje ging nog even door, maar bottom line kreeg ik 14 enen en 8 tweeën op een schaal van vijf. Niet echt hele malse feedback.
De conclusie van deze organisatie: ze zouden nooit zaken met me doen.
Mijn 'conclusie' van die dag was compleet anders. Want nog voor de presentatie begon, kwamen er al HR-strijders naar me toe die aangaven superblij te zijn dat ze er waren, dat ze zelfs fan waren.
En gelijk na de presentatie kwamen er al HR-strijders naar me toe om te zeggen dat ze me gingen bellen. De dag erna volgden er nog tientallen via LinkedIn. Sommigen vertelden dat ze de rest van de dag een grote glimlach om hun mond hadden en binnen twee weken hebben we aantoonbaar al vijf grote zorgklanten geholpen om aan de slag te gaan met hun verzuimprobleem. En er zitten er nog een paar in de pijplijn.
Nu snap ik wel dat sommige HR-professionals mijn boodschap niet tof vinden, of arrogant, denigrerend, achterhaald of zelfs commercieel om nog maar een paar termen te gebruiken.
Maar mijn boek is niet het best verkochte HR-boek geworden omdat HR zo lekker samenwerkt met het MT lijkt me. Of omdat HR standaard zo goed aanwezig is in de boardroom. Is tenminste niet wat ik hoor als ik HR-strijders spreek.
Maar eerlijk is eerlijk, ik verkoop geen vanille ijsjes en ik ben al helemaal geen ijscoman die kindertjes en bejaarden blij wil maken, om maar een van de zure appels van HR uit mijn boek aan te halen.
Dus je moet mij niet op een podium zetten om een vanille boodschap over liefde en vrede of zo te verspreiden. Is nie mijn ding en ik heb ze nog gewaarschuwd.
Sterker nog, ik ben nogal uitgesproken en als je lange tenen hebt en of nogal vol bent van jezelf, dan sta ik daar heel snel op. Grote kans dat de helft van de zaal een slechte dag heeft, want ik noem de dingen dus gewoon bij hun naam.
Zo zeg ik bijvoorbeeld dat jouw verzuimpercentage voor mij genoeg is om te weten hoe je organisatie ervoor staat. Omdat een paar getallen over jouw verzuim mij meer zeggen dan welk onderzoek of beleidsplan dan ook dat je in je la hebt liggen.
Ik zeg dus ook al jaren dat het eigen regie model niet werkt. En in tegenstelling tot allerlei verzuimgoeroes die anders beweren, is mijn mening op keiharde feiten gebaseerd.
Dat vertelde ik dan ook op die presentatie.
Ik legde in twee minuten uit, dat er zes redenen zijn waarom dat eigen regie model leidt tot een structureel hoger verzuim en honderden miljoenen - zei iemand miljard? - onnodige schadelast, zeker in de zorg.
Dit schreef een van de aanwezigen als reactie op de sheet over het einde van eigen regie:
"Bob vindt dat je aansluiting moet hebben bij je klant. Maar heeft zelf geen aansluiting bij de praktijk van de zorg. Bijvoorbeeld zijn mening over eigen regie bij verzuim. Je moet dat uitbesteden, was zijn insteek. Heeft hij enig idee van de kwaliteit van de arbodiensten maar ook, dat in het kader van inzetbaarheid en leiderschap, het kennen van je medewerker cruciaal is bij het voorkomen van uitval maar ook bij uitval?”
Ondertussen klopte deze HR-pro zichzelf vast op de borst, met een verzuimpercentage van 7,3% of zo, dat toch echt een procent onder het gemiddelde verzuimcijfer van de zorg lag, dus we doen het echt hartstikke goed. Taart, iemand?
Ik moest er vooral een beetje om grinniken en jij als lezer van deze column misschien ook wel, want jij weet wel beter. Bovendien, je kan van alles van me vinden, en dat mag ook, maar dat ik mijn feiten niet op orde heb?
Dat lijkt me een beetje naïef, misschien zelfs wel een belediging. Zeker als het om arbodienstverlening gaat, want laat dat nu net iets zijn waar ik een heul klein beetje verstand van heb.
En ja, daarover praat ik misschien geen vanille-ijs, maar zeker ook geen peop.
Want die mening over het eigen regie model bij verzuim heb ik natuurlijk niet zomaar. Het is niet alleen mijn mening, maar ook die van mijn compagnon Marco en van het hele bedrijf, omdat we de cijfers op zijn zachtst gezegd nogal scherp hebben.
Die mening komt namelijk voort uit keiharde data. Op het fetisjistische af.
Want - as we speak - hebben we 20.046 organisaties geholpen bij het oplossen van hun verzuimprobleem. Daarvan zijn 3.075 organisaties actief in de zorg.
En omdat ik vind, dat je daar best een beetje arrogant over mag doen, durf ik te stellen dat niemand anders in Nederland een meer gefundeerde mening kan hebben over dit onderwerp.
Want de zorg heeft een giga verzuimprobleem en dat komt dus vooral omdat omdat zij nog steeds massaal het eigen regie model toepassen, net als trouwens het onderwijs en veel overheden.
Dus mocht je dit lezen en denken, ik zou wel eens willen sparren met Bob over mijn verzuimprobleem, ik zou weleens willen weten hoe het anders kan en ik geloof Bob best wel als hij zegt, dat het merendeel van de arbodiensten gewoon ongelofelijk goede dienstverlening levert en dat hij weet wie dat zijn.
Als je dat wilt, vul dan vandaag nog de arbodienst vragenlijst in.
Met die vragenlijst geef je precies aan wat je van een arbodienst verwacht en waar je probleem zit.
Heb je de vragenlijst ingevuld, dan bel ik je snel. Dit is de link.
