Op 8 juni 1999 wordt Kristof acuut opgenomen in het ziekenhuis. Hij heeft hoofdpijn, buikkrampjes, bevingen en hartkloppingen.
Diezelfde middag worden nog eens 37 kinderen van het Onze-Lieve-Vrouw presentatie instituut met gillende sirenes opgenomen in het ziekenhuis. Allemaal hebben ze dezelfde symptomen. Opgelopen na het drinken van een flesje Coca-Cola.
Diezelfde avond nog wordt het nieuws over vergiftigde kippen, wat al twee weken de Belgische media domineert, volledig overstemd door dit nieuwste schandaal in de menselijke voedselketen.
De volgende dag haalt Coca-Cola 17 miljoen flesjes geheime suikerdrank uit de handel. Straatwaarde 100 miljoen euro.
Experts buitelen twee weken lang over elkaar heen in televisieprogramma’s met populistische meninkjes en de nieuwste feitelarijen. Cola woordvoerders zweten suikerpeentjes en ondertussen breiden de vergiftigingen zich als een olievlek over Vlaamse scholen uit. Eerst Kortijk, dan Brugge en Harelbeke.
Er wordt een meldpunt ingesteld waar in korte tijd 1400 telefoontjes binnenkomen. De helft van de mensen die bellen hebben ook klachten.
Maar geen enkele dokter kan iets vinden.
En hoe komt het dat kinderen wel ziek worden, maar wanneer je diezelfde cola in de kroeg drinkt je nergens last van hebt?
Twee weken later kondigt toxicoloog Ben Nemery aan, dat er zeer waarschijnlijk sprake is van een collectieve psychosomatische reactie.
Door paniek kun je namelijk ernstige verschijnselen krijgen. Je kunt er bleek uitzien en hartkloppingen krijgen. En als je niet de enige bent, kan dit aanstekelijk werken.
In maart 2020 explodeerde het ziekteverzuim in Nederland. Niet dat we nu opeens allemaal corona hadden gekregen, maar medewerkers meldden zich massaal ziek.
Dit was ook een psychosomatische reactie. En inmiddels is het ziekteverzuim, mede door actieve inzet van arbodiensten, gelukkig weer normaal. Zo lijkt het…
Maar onder water is iets anders aan de hand. Want medewerkers met een verkoudheidje of een off-day melden zich niet langer ziek. Die werken gewoon een dagje thuis.
Het verzuim dat er wel is, is daarom vooral langer verzuim. Dat heeft alles te maken met de werk-privébalans. Het werk is ineens op je keukentafel en je privéleven loopt daar dwars doorheen.
Maar er is ook toegenomen onzekerheid, bijvoorbeeld doordat medewerkers partners hebben met risicovolle beroepen. Of omdat er minder contact is met collega’s, waardoor sommige medewerkers in een ongevraagd isolement terechtkomen.
Mijn persoonlijke voorspelling is dat PSA, dus zeg maar klachten als gevolg van onder meer stress en werkdruk, zullen stijgen naar 20% of misschien wel 25%. Dat betekent dat minstens een op de vijf medewerkers het risico loopt op een burn-out.
Dat vraagt iets van jou als werkgever en van de leidinggevenden, maar vooral iets van je samenwerking met je arbodienst.
Hoe je dit inricht. Hoe je bijvoorbeeld actief de samenwerking opzoekt met je arbodienst. En welk arbomodel het beste bij jouw organisatie past als je steeds vaker te maken hebt met veel langdurig verzuim.
Daarover gaat de extra zomer-editie van de gratis online workshop over inkoop an arbodienstverlening en preventie.
Marco en ik vertellen je alles wat we weten over het selecteren van een nieuwe arbodienst.
In deze gratis online workshop vertellen we je ook welke manieren er allemaal zijn om je arbo- en preventiebeleid in te richten.
Omdat al onze workshops binnen no-time vol zaten, hebben we een extra zomer-editie van onze populairste workshop gepland. Die is 14 juli.
Wees er snel bij, want er zijn nog maar een paar plaatsen en vol = vol.
