Tandartsen dragen rood kanten ondergoed.
Want rood is het minst zichtbaar onder witte kleding.
Er zijn ook tandartsen die dagelijks te maken hebben met dubbelzinnige opmerkingen. En dan niet patiënten die spontaan 'tis altijd lente in de ogen van de tandartassistente' gaan neuriën, wat nog wel een soort van schattig is lijkt me, maar veel platter.
Een patiënt zegt dan bijvoorbeeld als bij het eerste bezoek een vulling moet worden aangebracht: "Hoe voelt dat nu je voor het eerst een gaatje bij me hebt gevuld?".
Tandartsen zijn waanzinnig bevlogen professionals, die ver gaan in hun liefde voor het vak. Heel ver.
Zo sprak ik een wortelkanaalspecialist die er alles aan doet om de behandeling voor haar patiënten zo prettig mogelijk te maken. Ze heeft een plafond waar de hemel op wordt geprojecteerd en het licht wordt gedempt, zodat je niet twee uur in de volle kunstzon hoeft te staren.
Je mag ook je eigen muziek meenemen. Zo krijg je de de Johnny Cash behandeling of de Abba behandeling. Maar dat is nog niets.
Eén autistische patiënt werd namelijk alleen maar rustig van de Duitse metalband Rammstein. Zo rustig zelfs, dat de patiënt na vijf minuten in slaap viel en deze tandarts urenlang de teksten van Rammstein heeft zitten analyseren, terwijl de patiënt een Rammstein dutje deed. Helemaal vrijwillig.
De afgelopen dagen was ik met 25 tandartsen en specialisten in Solden en mocht ze iets vertellen over HR en leiderschap. Geloof het of niet, maar tandartsen lijken best wel een beetje op ons HR-strijders.
Ze cijferen zich weg en schamen zich soms zelfs dat ze ook nog geld verdienen met hun werk. Maar ik zag ook nog wat anders.
Want even los van alle opgelegde regels en wetten vanuit zorgverzekeraars en de beroepsgroep, merkte ik al snel dat elke tandarts wel een paar eigen regels heeft om de beste zorg te kunnen leveren aan hun patiënten.
Regels en wetten die het vak leuker maken, die zorgen dat ze er dag in dag uit waanzinnig veel plezier aan beleven, zelfs als ze al 30 of 40 jaar in het vak zitten.
Ik vond dat prachtig om te zien en toen ik zaterdag terugvloog, vroeg ik me af of wij HR-strijders dat eigenlijk ook hebben? Of, als we het niet hebben, dat we dat dan misschien eens zouden moeten gaan doen?
Dus dat we voor onszelf een paar regels of wetten bedenken, of dingen net iets anders doen, zodat we ons werk mooier, leuker en uitdagender houden.
Daarom vandaag even een vraag aan jou.
Welke regels of wetten pas jij toe in je werk? En welke regeltjes of wetten juist niet? En waarmee heb je radicaal gebroken?
