Pampergeneratie

Waarschuwing. Hieronder staat een over-the-top-column van een vijftigplusser die zegt dat vroeger alles beter was.

Trek je dat niet, of ben je net die hoog sensitieve millennial die centraal staat in deze column, heb je dus je hele leven gehoord dat je fantastisch bent en alles kunt, ja echt schatje, maar valt dat in de praktijk vies tegen en na het lezen van deze column helemaal, sla deze dan ff over. Goed? ;-)

Van de week hoorde ik het verhaal van een vriendin van ons. Ze is net oma geworden van haar eerste kleinkind en mocht na een week of drie eindelijk dat kleine schattepoepjedarling in haar armen houden.

En dat was dus niet, omdat ze pas na drie weken tijd had om langs te gaan.

Want nee, ze stond al minstens drie weken voor de geboorte met de jas aan om bij het eerste appje met geluidjes van de allereerste wee, in de auto te kunnen stappen en af te reizen naar daar waar de wijze mensen vandaan komen. Dus, ze stond die baby er nog net niet zelf uit te trekken met zo'n enge vacubaby, zeg maar de trekstang voor baby's die liever nog even in de buik willen blijven.

Maar goed, de kersverse oma was daar al ruim voor de vroedvrouw, verleende steun en onvoorwaardelijke liefde en kreeg daar - zoals dat hoort - van een schoondochterlief, die anders altijd zo voorkomend, attent en fluisterpratend is, alleen maar een paar ordinaire scheldkarbonades voor terug, die haar natuurlijk direct vergeven werden omdat baby's krijgen ongelofelijk auw schijnt te doen.

Maar als je nu denkt dat oma als dank voor al haar goede zorgen het pupke - nadat ze natuurlijk wel eerst summa cum laude geslaagd was voor haar eerste examen, gewassen was en bij haar moeder had gedronken - dan eindelijk in haar armen mocht koesteren...

Denk grote irritante zoemer die knetterhard in je oren afgaat en voorgoed tinnitus achterlaat, die klinkt als een straaljager die door de geluidsbarrière gaat. 

Want kleine baby's in de armen van wildvreemden leggen - ben je mental of zo - dat verstoort het hechtingsproces. 

Daar worden baby's raar van, daar worden ze anti-sociaal van, daarvan gaan ze zich afzetten tegen ouders op zeer jonge leeftijd, krijgen allerlei stoornissen en moeten dus op hun derde al aan de kalmerende pillen die uitgevonden zijn door snuivende marketingjongens van farmasnuitische bedrijven. Waarna de kans, dat ze door al dit onwelgevallige contact al op vierjarige leeftijd uit huis geplaatst worden, trouwens nog steeds twee keer zo groot is.

Of nu ja, zoiets was de redenering geloof ik. 

Ik was allang afgehaakt bij de eerste zin en realiseerde me, dat ook ik weer een generatie ouder ben geworden, omdat - behalve als ik een fles Schotse single malt op zou hebben en in zuipcoma lag, wat dus niet zo was - dit waarschijnlijk de enige verklaring was waarom ik deze millennial-quatsch niet begreep.

Ook omdat mijn enige tegenargument is, dat als je kinderen niet gewoon lekker bij opa's en oma's in de armen legt, die over het algemeen ook gewoon doller zijn op het knuffelen van kleinkinderen dan hun eigen kinderen, dat die frummels daar dan best wel eens eenkennig van zouden kunnen worden, of wantrouwig, of misschien wel problemen in de liefde van kunnen krijgen met enge complexen uit de Griekse oudheid enzo, om maar een paar voorbeelden te noemen waar niet direct pillen voor zijn.

En ik dus nu bang ben, dat we er zelf verantwoordelijk voor zijn geweest dat onze kinderen nu een pampergeneratie gaan opvoeden. 

Maar wat misschien ook niet erg is, want als mijn generatie dood is, of op zijn minst oud genoeg, dat het dan gewoon de norm is, om je kinderen 18 jaar binnen te houden, geen contact te laten hebben met anderen, zeker niet naar de ziektekiemenfabriek te laten gaan die de kinderopvang heet, daarna alleen nog maar online lessen te geven, nooit buiten te laten spelen, omdat je daar vies van wordt en er kattenpoep in de zandbak ligt waar je dus Toxoplasmose van krijgt... (even ademhalen).

...en als ze oud genoeg zijn, zo rond hun dertigste of zo, dat kinderen dan worden uitgehuwelijkt aan een partner in een appartement in de tuin, waarin ze allebei een eigen kamer hebben en er saeks gedaan wordt met beeldschermen en rubberen dingen om al te gevoelige lichaamsdelen te beschermen tegen overmatige transpiratie en dat kinderen alleen nog maar gemaakt worden door buisjes te vullen en die door te geven met handschoenen aan via een ingenieus buizensysteem, dat trouwens honderd jaar geleden al in banken werd gebruikt. 

Nu ja, zoiets dacht ik allemaal toen ik dit dus hoorde. En dacht ook dat dit net een verhaal van Philip K. Dick aan het worden is en dat Science Fiction een heel ander genre is als HR.

Nee, dan mijn compagnon Marco. Die haalde op zijn achttiende zijn rijbewijs en werd door zijn baas gewoon in een viertonner de wijde wereld in gestuurd om bloemen te halen. Zonder geld en zonder telefoon. Echt? Ja echt, en zijn ouders vonden het helemaal prima.

Maar hoe dat afloopt hoor je een andere keer.

Mocht je tot hier gekomen zijn. Dan heb je nu een dikke knuffel van een wildvreemde verdiend. Je houdt er niets aan over, behalve misschien een goed gevoel. 

Komt ie...