Langs het smalle pad in het stadsbos bij mij huis lag een man.
Ik zag hem al van ver, en Sam - mijn Friese Stabij - die stopt bij alles wat ook maar een beetje afwijkt van wat zij normaal vindt, bokte gelijk en hing in de hondenankers.
Even dacht ik dat hij dood was, die man. Want hij lag als een dooie pier op zijn buik, met zijn voeten plat op het wandelpad, en staarde naar iets wat laag op de grond lag.
Veel beweging zat er niet meer in. Dus je denkt, ook al is het 's ochtends tien uur, al snel aan schietpartijen, hartaanvallen of vergiftiging met polonium 204.
Nu zijn we wel wat vreemde vogels gewend in ons stadsbos, dus we liepen nadat Sam had besloten dat ze weer verder durfde, onbevreesd door.
Al snel zagen we dat de man foto's van laag-bij-de-grondse paddenstoelen aan het schieten was. Niet vreemd, want het bos is de laatste weken vergeven van de mooiste exemplaren.
Tuurlijk, de rood met witte stippen waar kabouters op plachten te schommelen, maar ook minder opvallende varianten, zoals een klein kromme paarse die verstopt was achter een paar blaadjes en die prachtig schitterde in de ochtendzon.
En die we nooit hadden gezien als we niet de moeite hadden genomen om even een gesprekje met de man aan te gaan.
Tuurlijk, je kunt iemand die op zijn buik ligt gewoon negeren, of goeiemorgen zeggen en dan snel doorlopen naar je koffie of andere drukke zondagbezigheden. Er in stilte misschien zelfs aan toevoegen "rare kwiebes" of "mafklapper".
En ja, het was misschien iets teveel van het goede, dat de man na een tijdje zei: "Anders kom je gewoon op je buik naast deze ouwe bok liggen om samen foto's te maken", maar dan hadden we dus nooit dat unieke exemplaar gezien.
En daarom hebben die ouwe bok en wij een geheim. Een geheim dat hele hordes wandelaars die dag gemist hebben.
En precies zo is het als je een arbodienst of een preventieve dienst gaat selecteren.
Je kunt snelwandelen naar je einddoel. Dan zie je vast wel die rode paddestoel met witte stippen, een boleet of een stinkzwam. Dat is een keuze uit drie toch? En je kent hun namen, dus dan zal het wel goed zijn. Dus hup en door.
Maar die unieke paddestoel, waar jij misschien een klein beetje extra moeite voor moet doen, maar die tien keer veel beter bij je past dan die schreeuwerige rooie of zo'n zwam die al na een paar dagen gaat stinken, die zie je dan over het hoofd.
Allemaal omdat je haast hebt, omdat je niet even de moeite neemt voor een praatje, en dan nooit dingen leert die niemand anders weet.
Het klinkt een beetje raar, maar vandaag zijn wij die ouwe man die ineens op zijn buik voor je op het pad ligt. Je kunt er langslopen en dan denken dattie gek is.
Of je vraagt wattie doet, en dan zal blijken dat die ouwe bok daar op het pad jou kan helpen bij het vinden van de beste arbodienst of preventieve dienstverlener.
Want hij kent alle pareltjes van het bos en weet precies wat jou zal aanspreken.
Dus hup, wandelschoenen aan en op naar de speciale arbodienst vragenlijst. Die ouwe bok ligt al op je te wachten ;-)
