Het moeten zeker tien minuten zijn geweest.
Tien minuten waarin zij alleen, in absolute stilte op het podium danste, met steeds woestere bewegingen en soms bijna epileptische kronkels.
De peroxide dreadlocks die alle kanten uit zwiepten, terwijl haar pezige armen en benen soms wanhopig en dan weer extatisch de meest bizarre bewegingen maakten. Ze is prachtig, getormenteerd, geconcentreerd en onbereikbaar, als een wezen van een andere planeet die onverstoord een macaber paringsritueel uitvoert.
Tot dan het moment, ik denk na een minuut of acht of negen, dat ze stilstaat, voor de stoelen op de eerste rij, waar wij zitten, en je een oorverdovende zweetdruppel kunt horen vallen op het houten podium waar haar spitzen even stilstaan en rusten op de tenen.
Dan, na de stilte waarna ze langzaam lijkt te beseffen dat ze niet alleen is, komt er ineens de klank van gitaren uit twee pianovleugels achter haar en zien we de rest van misschien wel de mooiste dansvoorstelling ooit.
De danseres - voor wie het wil weten - was de Canadese Louise Cavalier en ze danste niet alleen ooit met David Bowie, maar won in 1999 ook de meest prestigieuze Canadese dansprijs.
Ik ben dol op kunst waar het lijden van afspat, dus gegroefde rockbeesten, danseressen die zichzelf elke dag urenlang afbeulen, lijdende schrijvers of tennissers die volledig verkrampt soms meer dan vier uur op de baan staan, schilders die hun pijn en woede op het doek spatten, en ga zo maar door.
Maar als het gaat om de gezondheid van je medewerkers, houd ik juist helemaal niet van lijdenswegen. Als je een prettige omgeving hebt voor je medewerkers, presteren ze gewoon beter.
Toch maken veel organisatie van hun zoektocht naar een partner op het gebied van gezondheid een lijdensweg, die erger is dan een dag lang een houten kruis op je rug dragen.
Dus organisaties zoeken een arbodienst, of een partner voor de RI&E of PMO, en stippelen een of andere lijdensweg uit. Ze beginnen bijvoorbeeld met het lukraak benaderen van wat partijen die ze vinden op internet, of via via kennen uit hun netwerk.
Gaan ze urenlang mee praten en overleggen, tot ze erachter komen dat die partijen helemaal niet passen, of helemaal geen capaciteit hebben, of een prijs vragen die ze zelf niet in gedachten hadden.
Of ze maken een of ander 50 pagina's tellend document met alle wensen en eisen die ze konden verzinnen, en schrijven dat dan uit via een tender. Soms huren ze daarvoor nog een dure consultant in ook.
Waarna ze er na maanden achterkomen, dat er maar een of twee partijen inschrijven. Precies die aanbieders waar ze geen zaken mee willen doen.
Waarom? Vertel jij het me maar, ik heb geen idee.
Want het is namelijk helemaal niet nodig.
Als je tenminste zo slim bent om eerst de vragenlijst op onze website in te vullen. Want, of het nu gaat om een arbodienst, RI&E of PMO, wij weten precies wie wat te bieden heeft, wie er capaciteit heeft, maar ook welke oplossing het beste bij jouw organisatie past. Omdat we dat niet alleen voor jou doen, maar voor duizenden organisaties, jaar in jaar uit, al bijna 15 jaar.
Dat scheelt je gegarandeerd die enorme lijdensweg en veel frustratie, en levert je een partner op die keihard voor je aan de slag gaat, zodat je zelf op de eerste rij kunt gaan zitten om te genieten van de voorstelling.
Klinkt beter toch? Weten hoe het werkt?
Bekijk hier de website of vul de vragenlijst arbo of preventie in >>>
