Mijn vader noemt ze Djokkers.
Als hij zijn kleine ommetje maakt in het park, dan doemen die vreemde wezens vaak vanuit het niets op.
Een bospaadje in het park, een straathoekje bij het winkelcentrum waar je net niet lekker langs heen kunt kijken. Of een steegje waar ineens zo'n bezetene uit komt stieren.
De wezens staren vaak nogal glazig voor zich uit. En ze zweten alsof ze heel erg op zoek zijn naar harddrugs. Sommigen hebben trouwens net gedoucht, want daar hangt een nogal penetrante cologneluft omheen, die de hele fijne bos- en mosgeur een paar minuten verdrijft.
Hoewel deze maniakken heel erg op mensen lijken, hebben ze allemaal een tweede huid aangetrokken.
Soms is die stemmig zwart, alsof ze naar een begrafenis moeten, maar vaak ook zitten er van die fluorescerende felgele of roze strepen over dat zwart.
Gisteren zag ik zelf een colonne net iets te corpulente dames, die een variant met doorschijnend kant aan hadden. Wel met een trui netjes over den bips gedrapeerd...
De mannelijke variant ziet er uit als een balletdanser, waarbij het zaakje nogal geprononceerd naar voren steekt. Alleen zakt dat zaakje, meestal na een rondje of twee al, behoorlijk in.
Ze maken heel veel rare geluiden, zelfs als het heel stil is en je alleen de veugels heurt. Zelfs dan zijn ze totaal niet bang om voluit te hijgen, steunen, zuchten, rochelen en fluimen. Komt misschien ook omdat ze kunstoortjes in hebben, waarop harde knalbeats hun laffe luie lijven opzwepen.
Er komt ook kleverige slijmerige vloeistof uit hun neusgaten. Dat gaat in één moeite door, dus gewoon tijdens dat djokken, fluimen en rochelen.
De hand gaat naar het linker- of rechterneusgat, er wordt even diep geïnhaleerd. En VLATZ, daar gaat weer zo'n groene fluim het voetpad op.
En daar loopt dus ook mijn vader. Elke morgen rond een uur of tien. Dat doet ie al jaren.
Mijn vader, die eigenlijk beter af zou zijn met een rollator, maar nog liever afgevoerd wordt en daarom dus een loopstok heeft, die wordt dus regelmatig omver gekegeld door nietsontziende 'sportievelingen'.
En sinds een paar weken is er een heuse Djokkersplaag. Ze zijn er ineens de hele dag, van 's ochtends vroeg, tot 's avonds laat.
En die Djokkers, die gaan voor niemand opzij, die doen niet aan anderhalve meter bullshitbingo, die lopen gewoon gedrieën naast elkaar, het liefst rakelings langs je heen.
Of ze stoppen abrupt en blokkeren het toch al smalle bospad, waarbij ze vaak ineens voorover buigen of op de grond gaan liggen en met één hand hun borst aantikken.
Ze claimen hun personal space, midden op het voetpad.
En ouwe lullen, en jonge(re) ook trouwens, die moeten gewoon maar aan de kant.
Op hun beats-oortjes, die veuls te hard staan, klinkt waarschijnlijk Herman van Veen:
'Opzij, opzij, opzij. Maak plaats, maak plaats, maak plaats.
Ik heb ongelofelijke haast.
Ik moet rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan.'
Waarna ik altijd hoop dat mijn vader af en toe heel erg onbeholpen per ongelukkig zijn wandelstok uitsteekt, waarna zo'n Djokkert plat op zijn Remi-alleen-op-de-wereld-snufferd gaat...
Heb jij ook last van Djokkerts, of het idee dat andere mensen jou steeds maar omver willen botsen? Weet je niet goed hoe je om moet gaan met mensen die steeds jouw ruimte claimen? En heb je het gevoel dat iedereen wat van je wil en vind je het steeds lastiger om nee te zeggen?
Dan is de kans heel groot dat je binnenkort op de burn-out boobytrap stapt.
En dat is helemaal niet zo raar. Want hoe houd je midden in deze crisistijd het hoofd koel? Hoe blijf jij beschikbaar voor je medewerkers en de directie? Zonder je gezinsleden aan hun lot over te laten?
Nu je thuis werkt, loopt alles ook nog eens door elkaar. Dan is grip op je werk-privébalans extra belangrijk. Maar hoe ga je om met al die extra stress? Hoe kies je de juiste prioriteiten? En hoe voorkom je dat je volledig opbrandt?
Niet alleen nu maar zeker ook straks, als het stof van de coronacrisis is neergedaald. Want het laatste wat je wilt is dat je straks, als alles weer normaal is, thuis zit met een burn-out.
Wil jij weten hoe je voorkomt dat je op de burn-out boobytrap stapt?
Volg dan onze gratis online mini-training op 7 mei.
Daarin vertellen we je 5 bizar simpele dingen waarmee je voorkomt dat je opbrandt. En daarin leer je:
- Hoe je voortaan een glasheldere focus krijgt en de juiste prioriteiten stelt.
- Hoe je voorkomt dat je je steeds laat afleiden door onbelangrijk geneuzel, zodat je weer tijd krijgt voor écht belangrijke zaken.
- Hoe je in moeilijke tijden je balans vindt en houdt, zodat je voortaan moeiteloos laveert tussen kinderen, de was en pittige online vergaderingen.
- Hoe je weer de baas wordt over je tijd en je energie.
- Hoe je heel eenvoudig omgaat met werkdruk en verlammende deadlines.
De gratis online training is op 7 mei van 14:00 tot 15:00 uur.
Het aantal plaatsen is beperkt, dus meld je alsjeblieft alleen aan als je zeker weet dat je er ook écht bij kunt zijn.
Yess, ik wil minder stress
