Deze week heb ik een soort van anti-vertruttings-attitude. Dus sorry alvast.
Want kweenie of jij dat ook weleens hebt, maar dat je - zeg maar - voelt dat al je hersencellen het niet meer trekken en spontaan aan het afsterven zijn door al die stomme bordjes, regeltjes en dingetjes waar mensen zich druk over moeten maken.
En dat we dat dan de beleidsmakers, die we zelf demokritisch gekozen hebben, er nieuwe regels voor laten maken.
Neem nu zoiets als je hond uitlaten.
Een hond of drie geleden liet ik als puber onze herder Scooby gewoon in het openbare plantsoen kacken voor de deur van een paar bejaardenwoningen in Olde Pekela aan de Burgemeester Snaterlaan.
Maakten die Grunningers zich geen seconde druk over, die stonden niet voor het raam met hun boze burgermansvingertjes te wijzen of zo. Ze kwamen ook niet woest naar buiten stiefelen om knauwend iets te roepen als: "Eh mien jong. Oppakk'n die schiet".
Nee niks, die groette binnensmonds "Moie" en pakten 's avonds dan gewoon de schuppe, drapeerden daar die herdersdrol op en mieterden die drol - hop! - zo weer onze voortuin in.
En mijn vader was een notabele in dat dorp hè, dus dat was wel een communistische daad van de eerste graad.
Tegenwoordig staan er dus overal bakken met zakjes en van die vertrutte plakbiljetten erop.
Met zo'n schattige hond er op, waar je wel naar moet kijken omdat die zo'n zielige hondenblik heeft. Een blik die aangeeft dattie al een week of wat niet gegeten heeft, omdat ze hem hebben weggetrokken van een vuilnisbelt in Bulgarije, of net keihard aangevallen is door een doorgefokte bitpull, waarvan je het baasje - die over het algemeen een echte hondenkenner is - nog hoort zeggen: "Jouw hond is gestoord, die moet niet gaan grommen tegen mijn Brutus, maar op zijn rug gaan liggen".
Waarop je denkt: "Ja dûh, ik ga toch ook niet op mijn rug liggen als ik een kale kickboksert met getattoëerde sleeves tot op zijn wenkbrauwen en bloedoorlopen ogen tegenkom in het donker en dan, terwijl hij met ontblote tanden tegen me gromt en het kwijl uit zijn meurende beck komt, rustig kwispelend ga wachten tottie me in elkaar rost".
Anyway, bij ons in de stad staat er dus zo'n truttige tekst op die bak, die iemand met duidelijk verstand van onderbewuste beïnvloeding heeft geschreven.
Want boven die poster met die geïmporteerde Bulgaarse zwerfhond, die al zijn hele leven heeft kunnen oefenen in zielig kijken, staat dus:
"Mijn baasje ruimt gewoon op".
En dat trek ik dus deze week niet. Hoezo "gewoon"?
En het ergste zijn nog wel de brave burgers die je dan gaan aanmoedigen. "Wat goed zeg dat je de poep opruimt".
"Gast, ik ben niet drie jaar en ik hoef geen complimenten. Kijk eens naar je eigen voetprint, met je elke dag vlees en aardappelen en elke zes weken een zonnebanktrip naar Lloretdemar."
Of die overduidelijke activist met een button door zijn neus waarop staat "Stop illegaal vaccineren" die tot drie keer herhaalt of je even de dunne diarree wilt opruimen waar Sam - mijn Friese Stabij in reservetijd - een keer last van had, en waarvan iedereen die wel gevaccineerd is en meer dan drie hersencellen heeft, snapt dat je dat echt niet in een zakje krijgt. Zeker niet als het ook nog eens stortregent en windkracht 8 is, en je nog maar net je paraplu kunt tegenhouden en dat - als je moet kiezen tussen zeiknat thuiskomen of een bijdrage leveren aan de noodzaak van het stikstofdebat - dat dat eigenlijk geen keuze is.
Nu ja dat.
Nee, dan België, daar doen ze ook aan betutteling, maar dan met humor en zonder die Calvinistische moraalridder zunnigheid die hier in ons landje altijd de boventoon voert.
Want daar liep ik een tijdje terug en stond er, midden in de natuur, op een plek die overduidelijk wel wat mest kon gebruiken een bord met de overgetelijke tekst:
"Een kakske gaat in een zakske
En dan hup, in het bakske".
Waarna er - ook omdat er natuurlijk helemaal geen bakske stond op dat mooie plekje midden in de natuur - een hele rits gevulde kakskes in zakskes op een rij lagen.
Kijk, dat vond ik dan wel weer grappig, ook omdat ik dat prachtige rijmpje opteenoftandere manier ook gelijk - op zijn Vlaams uitgesproken - de hele wandeling in mijn hoofd afdraaide als een plaat die overslaat.
Dus toen ik dit net opschreef dacht ik: Ik ga de hele dag het anti-vertruttingsliedje België van Het Goede Doel draaien en dan ben ik al die vertrutting volgende week vast vergeten.
