Filmmaker Craig Foster gaat elke dag een stukje zwemmen in Valsbaai, een wild west woest stukje zee in de buurt van Kaapstad, waar de golven vaak metershoog het strand op kletsen.
Craig heeft last van een dikke, vette burn-out en daarom teistert hij zijn lichaam door elke dag zonder wetsuit en met zonder zuurstof onder te duiken in water dat net zo koud is als jouw frigidaire.
Die onderwaterwereld is een oerwoud vol kelp met illustere namen als Misty Forest en Dark Forest. Ofwel, je ziet daar geen helmkrab voor ogen.
En dan ontmoet hij zijn nieuwe vriendin. Die is zo verlegen dat ze zich eerst nog omgeeft met glibbergroene algenbladeren, waarna ze met haar elipsvormige slakkenogen tussen het slijmgroen door omfloerst naar haar nieuwe vriendje lonkt.
Zijn nieuwe vriendin is nogal theatraal. Want soms paradeert ze op het onderwaterstrand op twee benen en parodieert dan een old wief met een wapperende soepjurk met komieke weerschien.
En soms verkleedt ze zich ook als langzaam bewegende onderwaterrots. Die daarna met acht armen boven op een krab duikt en deze dan lekker omstandig met consumptie verschalkt, waarbij de stukken surumi in het rond vliegen.
En al die creativiteit komt haar goed te pas, want ook al is ze zelf een nietsontziende octopus, ze moet wel de hele dag oppassen voor hongerige haaien die het op haar acht zwabberarmen hebben voorzien.
Soms wordt Octa urenlang zelf achtervolgd. Dan verstopt ze zich in het mistige kelp-oerwoud, waardoor zo’n prehistorische jagert alleen nog maar een woest kelphappende vegetariër uit kan hangen.
En als ze op een open zeevlakte ineens overvallen wordt door zo’n grijze happert en alles verloren lijkt, grijpt ze met die zuignappen van haar alle schelpen van de zeebodem die ze kan vinden en verkleedt zich als een blingbling schelpdier met een ruwe bolster.
Waar die haai zijn 300 tanden op stuk bijt en dan eindelijk opgeeft voor een spoedbezoekje aan de prothesemaker.
En pas als ze een half miljoen nakomelingen in de wereld heeft losgelaten, geeft ze de strijd op en mag de haai haar taaie ouwe vlees opvretsen.
Wat heeft deze Netflix documentaire ‘My octopus teacher‘ nu precies met HR te maken?
Nou alles eigenlijk. Want Octa is niet alleen een opmerkelijke vriendin, maar ook een hele slimme. Zo heeft ze 2.000 zuignappen die allemaal los van elkaar werken en ze weet precies op welke plekje ze moet duwen om een gesloten oester te openen.
Ze staat er alleen voor, zonder collega octa’s, net als de meeste HR-professionals. En toch heeft ze geleerd hoe ze al die roofhaaien moet misleiden.
Als jij leert denken als een octopus, dan ga je niet langer op de vlucht voor zo’n haai binnen jouw organisatie, maar gebruik je jouw 2.000 HR-zuignappen om gewoon op zijn rug te zitten. Net zo lang tot die jagert het opgeeft en jij op een veilig plekje kunt gaan schuilen.
Want net als octa moet je zien te overleven in een oerwoud, waar vaak de waan van de dag regeert en waarbij het soms eten of gegeten worden is.
Dan kun je de creativiteit en het overlevinginstinct van zo’n achtarmige slak wel gebruiken.
Daarom is er nu BG magazine Plus. Daarin zitten niet alleen wijze lessen uit de natuur, maar ook de lessen van HR-experts die al jaren in de kolkstromen van organisaties meezwemmen.
En die precies weten hoe je als HR-professional moet overleven. Of het nu eb is of vloed. Of je nu zelf moet eten of achterna wordt gezeten door een van die roofzuchtige managers van je.
Tot donderdag 3 december 18:00 uur kun je nog gebruik maken van het introductie-aanbod.
Je betaalt dan geen € 1.188,– maar slechts € 497,– en daarmee krijg je een jaar lang toegang tot de beste lessen over HR. En je krijgt ook nog twee bonussen.
Grijp dat aanbod en die bonus dus met al die 2.000 HR zuignappen van je vast en laat ze niet meer los. Alle details vind je hier.
