"Het lijkt wel een alien", zei mijn lief.
Gisteren mocht ik mee naar een chocoladeworkshop. Niet in de fabriek van Willie Wonka, maar in het roze paleisje van onze favoriete Amersfoortse chocoladewinkel Gula.
Dat we überhaupt zoiets hebben als chocola is een klein mirakel, zoveel is me wel duidelijk na een middag luisteren en proeven. Want misschien dat er online filmpjes staan over cacaobonen die gemalen worden enzo, maar het is dus wel iets complexer dan dat.
Zo'n cacaovrucht groeit dus ten eerste aan de stam van een boom en moet in de schaduw staan in een tropisch klimaat, anders mislukt de oogst.
En in die vrucht zit dus een alien, nu ja, het ziet er een beetje uit als het slijmerige deel van Alien uit de film van James Cameron. Dat ben ik wel met mijn lief eens.
Wit en slijmerig en daarin zitten een paar nietszeggende pitjes.
En pas als je dat een beetje door elkaar roert, en pas als je het op de juiste temperatuur in de zon laat fermenteren, pas dan gebeurt er iets met die kleine pitjes. Pas dan gaat het een heel klein beetje lijken op wat wij kennen als chocola.
Door het te mengen met allemaal kruiden, maakte Azteekse medicijnmannen er een godendrankje van en het werd door de Jezuïten als een van de 230 inheemse geneesmiddelen beschouwd.
Er zitten ook allemaal spannende stofjes in, zoals theobromine, cafeïne en tryptofaan. Stofjes die een effect hebben op de hersenen, zoals de neurotransmitters β-fenylethylamine, dopamine, serotonine en endorfine. En ja er zit zelfs een stofje in dat verwant is aan THC, inderdaad van de 'Dit is een lied over een plant'.
Voor mij, en misschien ook wel voor jou, is het nu vooral een guilty pleasure. Tegenwoordig worden die cacaopitjes geroosterd en daarna gemengd met cacaoboter, suiker, cacaomassa en nog wat dingen. Daar maken ze dan jouw favoriet van. Wit, melk of puur, al dan niet met een smaakje.
Als je wilt, kun je zelfs een opleiding doen om professioneel chocoladeproever te worden. Wat mij dan wel een toffe carrièreswitch lijkt. Duurt twee jaar, maar dan ken je feilloos het verschil tussen honderden smaken, of het nu de zuurzak, mango is of de guanabana.
Alhoewel, wij kwamen gisteren best ver met onze ongetrainde smaakpapillekes. Van een vleugje lychee in een witte chocola tot een die wat grassig smaakt met wat toefjes laurier en anijs.
Ik haakte pas af bij een nogal vlakke puur met desem broodkruimels en liep daarna een heel klein beetje misselijk naar huis.
Als het gaat om de gezondheid van je medewerkers, zijn er ook heel veel smaken. Of het nu gaat om een contract met een arbodienst, of de RIE en de PMO.
Sommige organisaties kunnen daar prima chocola van maken, maar heel veel ook niet. Misschien geldt dat ook wel voor jou, laat je het allemaal een beetje links liggen.
Of je snoept al jaren tegen heug en meug een smakeloze koetjesreep, terwijl je eigenlijk liever op een 80% puur met een licht pepertje zou willen knabbelen.
Terwijl het helemaal niet nodig is om die suikerbommetjes vol chemische geur- en smaakstoffen uit de arbosupermarkt te nemen.
Want voor welke exotische arbosmaak je ook gaat, dus die lychee in een witje, of de koffie in een melk, er is voor elk wat wils.
Het kost je niet eens zo veel moeite om jouw favoriet te gaan vinden, want het enige wat je hoeft te doen, is even een kijkje nemen op onze website en te kiezen voor je favoriete smaak.
Geen idee welke smaak bij je past, of wil je wat advies van onze arbo- en preventie experts? Vul dan de vragenlijst in en die smaakexplosie komt gegarandeerd.
Bekijk de website of vul de vragenlijst arbo of preventie in >>>
