Een jaar of tien geleden besloot Nick Cave dat hij wel wat fitheid kon gebruiken voor zijn volgende toernee.
Dus hij boekte een personal trainer in een sportschooltje ergens vlakbij zijn hoge krijtrots in Brighton.
Als je Nick Caveman een klein beetje kent, dan weet je dat hij een paar decennia vooral bezig was om zichzelf met kwadratisch ongezonde dingen naar een andere wereld te helpen, dus die had nog never nooit niet in zijn heule leven iets aan beweging gedaan.
En behalve zijn immer zwarte maatpakken, had hij verder alleen nog wat oude podiumkleding met glimmende lovertjes en strakke leren heup broekjes, dus hij had niets fatsoenlijks om aan te trekken naar de sportschool.
Daarom scoorde hij via Amazon een flitsend fluoriserend trainingspak. Die kwam maar net op tijd binnen en was ook nog eens veel te klein, in een kindermaatje.
Maar goed, in de sportschool loopt iedereen in strakke pakkies dacht onze Nick, en pakte een paar gigagrote witte sneakers van een van zijn boys om dat veuls te smalle traininspakkie nog iets fouter te stylen.
Net voordat hij zijn huis uit liep, bedacht hij zich, dat hij er als beroemdheid natuurlijk niet zo bij kon lopen, zelfs niet in zijn eigenste dorp, en deed als extra vermomming een bucket hat op, dat is zo'n vissershoed die er uit ziet als een omgekeerde emmer.
En daarna spendeerde Nick, naar eigen zeggen, het meest afschrikwekkende uurtje gezondheid van zijn leven, waarbij zijn net iets te fanatieke personal trainer met veel verbaal cockney geweld hem wilde transformeren in een sportbikkel, in plaats van een wat oudere rockster die nog prima mee kon in lederhosen.
Tot op zijn onderbips bezweet, vluchtte Nick de sportschool uit en zwoer dat hij nooit meer iets aan sport zou doen, waarna hij in zijn oude Bentley naar het vliegveld scheurde om zijn schatje Susi op te halen.
En terwijl hij zijn auto parkeerde, zag hij zichzelf in zijn kaketoekleurige aussieoutfit met emmerhoed in de spiegelende schuifdeuren. En zag de tabloids van de volgende dag al voor zich...
"Nick's down the drain ... Again" of zo...
En daar liep opeens Charlie Watts van The Rolling Stones hem tegemoet.
Die had prachtig zilverkleurig haar en was - zoals altijd - als een sharp dressed man gekleed in een driedelig parelgrijs pak. Om hem heen hing een bijna serene waas van perfectie en terwijl ze elkaar passeerden, keken Nick en Charlie elkaar even kort in de ogen.
Waarna de oudere drummer even kort glimlachte, niet onaardig, maar ook niet per se aardig. Maar volgens Nick, zoals hij dit vorige week in zijn Red Hand Files beschreef, meer als een roofdier die een prooi in het wild zou begroeten, met een superieur knikje dat aangaf dat hij hem vandaag niet zou opeten, omdat zijn buikje al gevuld was.
En op dat moment dacht Nick: There goes a great drummer, wat hij ook dacht toen Charlie vorige week overleed.
Misschien ben jij binnen jouw organisatie nu ook wel bezig met vitaliteit van de medewerkers. Als een drill instructor tekeer gaan werkt niet, althans niet bij Nick-achtige types, en daar zijn er altijd meer van dan je denkt.
En een strak fluorescerend pakje aandoen is leuk als je als ABBA hologram zumba lessen wil geven in Charlois of zo, maar op de HR-afdeling is dat meestal niet zo'n succes.
Maar wat moet je dan wél doen als je aan de slag wilt met het verbeteren van de inzetbaarheid van je medewerkers?
Nou, je kunt bijvoorbeeld meedoen aan de gratis online mini-training 'Duurzame Inzetbaarheid in pittige tijden'.
Want of je nu een rockster bent of een HR-strijder, zonder vitale medewerkers kom je nergens. En daar kun je maar beter vandaag nog mee beginnen.
De gratis mini-training over duurzame inzetbaarheid is maandag 20 september om 13:30 uur en duurt ongeveer 60 minuten.
