Gister las ik een gedicht van dichter Hugo Vos, die elke dag een vers vers schrijft.
Soms zelfs op verzoek. Het enige wat je hoeft te doen, is hem een woord te sturen en dan maakt hij daar prachtige proza van. Maar goed, gister schreef hij dus dit:
Zomaar op straat
Hij had het expliciet gevoeld
die man die ik niet kende
maar iets in hem vandaag
was onmiskenbaar anders
ik zag dat duidelijk aan hem
Een lach dreef op zijn lippen
zijn ogen lekten zonnestralen
en in zijn tred zat gretigheid
het kind in hem ontsnapte
met zijn meer dan tachtig jaren
We hadden even oogcontact
dat was voor hem voldoende
om mij vrijmoedig aan te spreken
’t is lente!, sprak hij blij, ’t is lente!
en in mijn hart ontsproot een krokus
En Hugo heeft gelijk, want niet alleen is het bijna lente, maar corona lijkt nu echt op zijn retour. Daardoor zie je langzamerhand steeds meer oudjes met een grote blije kinderglimlach terugkeren op straat.
Maar het betekent ook, dat steeds meer medewerkers uit hun beduimelde onesie klimmen en weer op kantoor gaan werken. Of in elk geval een paar dagen per week.
Dat vraagt om een nieuwe manier van werken. En veel organisaties worstelen met de vraag: Hoe organiseer je dat? Wat betekent dit voor je organisatie, de werkplekken, de onderlinge communicatie, de stijl van leiding geven, maar ook voor de vitaliteit, duurzame inzetbaarheid en het werkplezier?
Als partner van het Vitaliteitsnetwerk Nederland mag ik 25 vrijkaarten weggeven voor het digitaal symposium 'Hybride werken' dat je meeneemt in alle ins en outs over hybride werken.
Het online symposium is donderdag 24 maart tussen 09:30 en 11:30 uur.
Wil je één van deze 25 vrijkaarten bemachtigen en online bij dit symposium aanwezig zijn?
Dan stuur je een mailtje naar inspiratie@hrnavigator.nl
