Het is al avond als jullie samen het bos inlopen, een kleine rugzak om, een zaklantaarn beschijnt het pad dat in het duister voor je ligt. Je hebt gemakkelijke kleren aan die je lekker warm houden als het nodig is.
Muggen zoemen om je hoofd als je na een halfuurtje wandelen op een prachtige open plek komt die door de maan wordt belicht. Daar ga je zitten bij een vuurplaats en maakt rustig een mooi kampvuur.
Je gaat zitten, drinkt nog een kop thee en dan pakt je begeleider een flink mes. Gewillig steek je je arm naar voren en laat haar met het mes door je arm snijden.
Je voelt een snerpende pijn en wil het bloeden stoppen, maar haar zoetgevooisde stem zegt: "Wacht nog even". Uit een klein doosje komt nu een felgroene kikker.
En de kikker wordt op jouw arm geplaatst. Op haar borst zit wat witte substantie die zich vermengt met het bloed van de snede. En dan begint het wachten.
Nog geen uur later komt er uit alle gaten ellende, je moet overgeven, je hebt diarree, maar ook hartkloppingen, je hoort je bloed door je lichaam suizen, je zweet als een otter en je hebt ontzettende buikkrampen.
Even chemisch verklaard, je lichaam wordt gevoed met een cocktail van peptiden uit het gif van de Kambo. Dat is de afscheiding van de huid van die groene boomkikker.
Een van die peptiden is een bloedrukverlager, die zorgt voor sterke lichaamssamentrekkingen in het hart, maag en spieren. Een andere is een pijnstillers die 40 keer sterker is dan morfine en er wordt beweerd, dat sommige werken tegen aids en zelfs kanker. En natuurlijk de stofjes waar je gewoon kotsmisselijk van wordt.
Toch zijn er mensen die geloven dat je van zo'n kikkerceremonie beter wordt, dat het je immuunsysteem een ongelofelijke oppepper geeft en ook helpt als je bijvoorbeeld last hebt van verslaving, depressie, kanker, artritis, diabetes, de ziekte van lyme en ga zo maar door.
Gister sprak ik zelfs een klant waarvan een van de medewerkers deze kikkerceremonie had toegepast om van haar long-covid klachten af te komen.
Het werkte trouwens niet, dus bleef ze maar ziek.
Ik zal de laatste zijn om te claimen dat jezelf met een mes snijden en daarna een beetje met kikkers tongen geen heilzame werking kan hebben. Het omgekeerde beweer ik trouwens ook niet.
Omdat ik het nog nooit heb geprobeerd, kan ik dat namelijk helemaal niet zeggen. En ik voel er weinig voor om een nacht te lopen braken bij een kampvuurtje in het bos met een zweefjurk, dus dat gaat waarschijnlijk ook niet gebeuren.
Daarom schrijf ik er ook niet over in mijn boek 'HR met ballen', dat door Managementboek is uitgeroepen tot het bestverkochte managementboek van 2022 in de categorie Personeelsmanagement.
Wel vertel ik je over de 9 lifehacks voor HR professionals. Lifehacks die ik dus wel allemaal geprobeerd heb en die voor mij werken als een tierelier.
Of ze voor jou ook werken weet ik niet, maar het zijn simpele dingen die je vandaag al kunt doen. Dingen waarvoor je jezelf niet hoeft te snijden met een bushmes en waar je zeker niet kotsmisselijk van wordt. Maar waar je je gelijk beter door voelt.
Simpelweg omdat je, zonder al te veel poespas en ingewikkeld gedoe, beter voor jezelf zorgt.
Als je beter voor jezelf zorgt, zit je niet alleen lekker in je vel, maar kun je daarna ook veel beter voor een ander zorgen.
Je medewerkers die extra aandacht nodig hebben bijvoorbeeld. Of het geduld opbrengen om die lastige manager te begrijpen. Of veel belangrijker nog. Gewoon thuis, je partner of je kinderen.
Mocht je het boek al hebben, je leest de lifehacks vanaf pagina 197.
Mocht je het boek nog niet hebben besteld, doe dat dan vandaag nog. Want omdat 'HR met ballen' het best verkochte managementboek is, krijg je deze week namelijk het luisterboek erbij voor maar 5 euro.
Bestellen doe je via de link hieronder.
Gebruik de code 'bobopeen' bij de checkout en het luisterboek kost je dan geen 14,50 maar slechts 5 euro.
>>> Bestel 'HR met ballen' inclusief het luisterboek met korting
Ps. de korting geldt ook voor de speciale bundel. Je krijgt dan ook nog eens het e-boek er helemaal gratis bij. Je bestelt de bundel via deze link.
.
