Ooit las ik een boek van de Amerikaanse schrijver Douglas Coupland. Dat boek ging over de verloren Generatie X.
Wij (want ik ben van 1970) waren verschrikkelijk verloren en gedoemd te mislukken, want er was geen werk en als het er wel was, hadden we slecht betaalde Mcjobs waar we voor een paar - toen nog - gulden per uur nietszeggend werk aan het doen waren, waar je geen opleiding voor nodig had en waar je morgen ingewisseld kon worden voor een andere ikser.
Terwijl we eigenlijk iets heel anders wilden.
Reizen, artiest of schrijver zijn, backpacken over vijf werelddelen en een tas vol levenswijsheid en armen vol onderhuidse schurft mee naar huis nemend bijvoorbeeld, want dat was pas het echte leven.
Maar de praktijk was, dat ik begin jaren negentig gewoon een nietszeggende baan had bij een bedrijf dat deuren op maat maakte, waar ik wat geld verdiende om de huur van mijn dure appartement in Amsterdam en mijn eten te betalen, en verder vooral bezig was een studie af te ronden, om misschien toch maar iets van mijn leven te maken.
Een bedrijf waar ik alleen maar ging werken omdat de bedrijfsnaam die van een hele gave jaren zestig band was met Jim Morrison in de hoofdrol, maar waar de eigenaar (ver in de zestig) en de directeur (ook een generatie verder) geen enkel gevoel hadden voor jongere mensen en vooral vonden, dat jonge mensen zich oud moesten gedragen en daar de hele dag lekker autoritair mee bezig waren.
Tot de dag dat de eigenaar me van boven aan de trap een bevel toeschreeuwde en ik hem rustig antwoordde dat ik weliswaar Bobby heette, maar niet zijn hondje was, en daarna rustig voorgoed de deur uitliep.
Inmiddels ben ik zelf ergens in het midden beland van de vijf generaties die nog op de werkvloer aanwezig zijn en ben dol op het werken met jonge mensen.
Omdat ze je dwingen anders naar jezelf en je werk en zelfs de wereld te kijken. Omdat ze je scherp houden en de dingen die jij vanzelfsprekend vindt voor hen iets van de vorige eeuw zijn.
En stiekem ook omdat ik het leuk vind om kennis over te dragen, een beetje te prikkelen zodat ze snappen dat zij ook al niet het middelpunt van de wereld zijn en je daar maar beter te vroeg dan te laat achter kunt komen.
Maar ook, omdat ik oud genoeg ben om een mentor te kunnen zijn en ik hoop dat ze er later - als ze zelf oud zijn en ik allang tussen de maden lig - er nog eens met plezier aan terug zullen denken, zodat ik Douglas in het hiernamaals kan vertellen, dat het toch nog best goed gekomen is met generatie X.
Grote kans, dat jij als HR-strijder ook te maken hebt met meerdere generaties op de werkvloer. Dat je daar misschien wel flink mee worstelt, omdat de verschillen zo groot zijn en er veel onbegrip is tussen die generaties.
Daarom deel ik vandaag een artikel met je hoe je die generatieverschillen juist kunt benutten en in je voordeel kunt laten uitpakken. Dit is de link naar het artikel.
Lees het artikel '5 tips om generatieverschillen in je voordeel te laten werken'.
Je kunt het gratis lezen in ons online vaktijdschrift BG magazine.
Ben je nog geen abonnee, registreer je dan wel eerst even via deze link. Een abonnement is gratis en geeft je toegang tot honderden kwaliteitsartikelen in jouw vakgebied.
Registreer voor een gratis abonnement op het vaktijdschrift BG magazine >>>