Afgelopen twee weken was ik in Italië.
Nu zijn daar drie dingen die behoren tot de hoofdzondes der Italiaanse levenskunst. Drie dingen die je nooit en dan ook nooit mag doen, tenzij je direct ontmaskerd wilt worden als straniero.
Zo drink je nooit en dan ook never ever nooit niet melk in je koffie na twaalf uur. Dus ben jij net als my precious en vraag je om een cappuccino na het diner, kijk dan niet gek op als de ober zijn ogen ten hemel slaat voor zoveel onnozelheid en je een espresso brengt.
Wat je ook echt niet moet doen, is met natte haren de deur uit gaan. Ik placht dus altijd in de ochtend mijn haren nat te maken en heb een hekel aan de föhn, omdat ik al een soort halve poedel van mezelf ben, maar niemand die ik in Nederland ooit iets heb horen zeggen over mijn natte ochtendcoupe.
Zo niet in Italië, want als je met nat haar naar buiten gaat, dan weet elke mama dat je het risico loopt op 'colpo d'aria', ofwel een klap van de lucht. Daar word je snipverkouden van, of je krijgt gewoon een stijve nek.
Niet doen dus. Capiche?
Okay, de derde dan, iets waar my precious en ik ons twee weken lang het hoofd over gebroken hebben. Want als je uit eten gaat, krijg je net als hier in het hoge Noorden een servet. Maar denk niet dat deze bedoeld is om je mond mee af te vegen. Oh nee, meneer en mevrouw, dat is zo ongeveer het meest onbeleefde wat je kunt doen.
Maar hoe dan wel, als je net een lekker hapje pasta met een romige saus hebt gehad en je wilt niet dat al die vettigheid op je glas Amarone komt? In elk geval dus ook niet met je hand je mond afvegen, dat is natuurlijk ook ordinair.
Waar het servet dan wel voor is? Hoe je je mond dan wel afveegt? Geen idee, toen ik de vraag stelde in het driesterren restaurant in Modena, probeerde de ober nog iets te vertellen over gewone restaurants en luxe restaurants, maar realiseerde zich op tijd dat hij in de laatste categorie werkte, kwam daarna tot grote hilariteit van mijn Amerikaanse tafelgenoten niet meer uit zijn woorden en liep beschaamd weg.
Conclusie? Je veegt je mond gewoon niet af denk ik, of stiekem op het toilet als niemand kijkt. Wij vonden in elk geval geen oplossing. Dus mocht jij het weten, ik ben benieuwd.
Oh ja, nog eentje dan, speciaal voor de dames en af en toe een heer met een tasje. Die zet je natuurlijk niet op de grond. Hallo zeg. Je legt toch ook geen duizend euro op de grond?
Nee voor dat tasje brengt de ober - alsof het de normaalste zaak van de wereld is - een kinderzitje. Waar dat tasje dan de hele maaltijd lang op mag vertoeven.
Of je koopt gewoon een gancio, dat is een soort haak die je aan je tafel hangt en waar je je tasje dan aan kan hangen.
Zo kan ik nog wel even doorgaan, maar ik wil ook nog even iets zeggen over de dingen die je als HR-strijder never ever nooit moet doen. Komen ze.
1. Denk als eerste nooit dat je een ijscoman bent die gepensioneerden en kleine kinderen blij moet maken met een bolletje vanille-ijs. Tuurlijk, jouw taak is het om te zorgen dat het menselijk kapitaal in jouw organisatie zo goed mogelijk zijn werk kan doen. Maar dat is iets anders dan ijsjes uitdelen, of altijd maar aardig zijn. Bovendien, als je steeds maar ijsjes uitdeelt, kun je nooit vervelende vragen stellen aan de directie. Wie gaat dat dan doen?
2. Stop met denken dat HR over mensen gaat. Ja, natuurlijk gaat het ook over mensen, maar het gaat vooral over cijfers en getallen. Het heet niet voor niets menselijk kapitaal. Jouw taak is het om te zorgen dat de directie snapt, dat de medewerkers verantwoordelijk zijn voor de omzet, productie, goede zorg, goed onderwijs en ga zo maar door. Niet andersom, er is namelijk nog nooit een manager geweest die ook maar één euro heeft bijgedragen aan het bedrijfsresultaat.
3. Stop met denken dat HR ingewikkeld moet zijn. Veel HR-professionals doen net alsof ze een IT-afdeling zijn. Soms hoor ik ze zelfs praten over lean en agile-HR, en op zijn minst heb je een Engels woordenboek nodig om te begrijpen waar ze het over hebben.
Als ik het al niet begrijp, hoe snapt de manager het dan wel? Nee, houd het gewoon simpel en pas het KISS principe toe. En dat is dus niet je tong heel lang uitsteken zoals Gene Simmons en 'I was made for loving you' zingen, maar uitgaan van het Keep it Simple and Stupid principe.
Een eenvoudig begrijpelijk voorstel maakt namelijk altijd meer kans dan een ingewikkeld voorstel dat klinkt als het zoveelste mislukte IT-project van de Belastingdienst
In mijn boek 'HR met Ballen' vind je nog meer don'ts, maar vooral ook de do's, want ik sprak de afgelopen 18 jaar met meer dan 20.000 HR-strijders zoals jij en vertaalde alle lessen naar een praktisch boek met negen succesformules voor HR met Ballen.
Mijn boek staat nu al bijna een jaar onafgebroken in de management boek top 100 en de vijfde druk is zojuist uitgekomen.
Om dat te vieren, krijg je deze week de speciale bundel van het boek voor een prikkie.
Koop je het boek in een lekkere hardcover, dan krijg je er nu het luisterboek én het e-boek met een flinke korting bij. Je betaalt geen € 44,49, maar slechts € 34,99.
Het enige wat je hoeft te doen, is bij de checkout even de kortingscode drukvijf te gebruiken. Dit is de link om te bestellen.
Bestel de speciale bundel van 'HR met Ballen' met korting >>>
