Ergens in 1486 werd in een Frans dorpje een tiental kleine criminelen opgepakt.
Binnen een paar dagen al zouden ze worden berecht.
Want ze hadden maandenlang eten van de andere dorpsbewoners gestolen. En die bewoners hadden nu ontzettende honger, omdat al het eten op was.
Het was een heterdaadje, dus toen de criminelen bij de rechtbank aankwamen, was het hele dorp uitgelopen en stond te schreeuwen en schelden.
Ze gooiden met hun klompen en baretten naar de boeven. Angstig ineengedoken werden de kleine schavuiten voorgeleid.
En daar stonden ze, samen met hun nog snel even ingehuurde advocaat - want het moest wel eerlijk gaan - ten overstaan van het hele dorp.
Tien kleine schavuiten.
Grijs en sommigen donkerbruin. Van top tot teen. De meeste op handen en voeten. Een enkeling het lijf angstig omhoog. Ze piepten angstig en snuffelden zenuwachtig om zich heen.
Want tja, het waren ratten.
Tien ratten die beschuldigd werden van het stelen van gerst van het land.
Natuurlijk werden de ratten ter dood veroordeeld. Het waren de middeleeuwen hè, daar keken ze niet op een leven meer of minder. Bovendien was een publieke hangpartij altijd goed voor het moreel.
Ze deden wel meer rare dingen in de middeleeuwen, las ik in het zelfde stukje waar ik dit historisch feitje in las.
Niet alleen werd er ook een varken veroordeeld, omdat die een kind gedood zou hebben, maar ze droegen ook spruitjes om hun nek om slechte geesten af te weren.
Van spruitjes kreeg je namelijk hoofdpijn, maagklachten of je liep het risico van een demonische bezetenheid.
Mocht je net als ik niet zo heel erg van spruitjes houden, dan weet je nu hoe dat komt.
Wat het ook goed deed in de middeleeuwen was een pestzweer aaien met een levende kip. Scheen goed te werken, want de pest ging dan van de mens over naar de kip.
Tot ze er natuurlijk na iets van 200 miljoen doden achterkwamen dat het niet zo was.
De middeleeuwen liggen al een tijdje achter ons. Dat hopen we dan maar tenminste, want je weet het maar nooit met alles wat er nu gaande is in de wereld.
Maar stel nu dat je in een tijdmachine mocht stappen en je mocht 500 jaar de toekomst in.
Stel nu dat je dan zou terugkijken op onze wereld en met een toekomstbril naar alles kijkt waarvan we nu geloven dat het de waarheid is. En je zou met die toekomstbril naar jouw eigen HR-vak kijken.
Zou het dan kunnen, dat er stiekem nog wat middeleeuwse gebruiken rondwaren in dat ultra-moderne bedrijf van jou?
Dingen waarvan je je nu niet beseft dat ze eigenlijk wel heel erg achterhaald zijn?
Tuurlijk, het kan een manager zijn met een middeleeuwse aanpak, maar het is wel heel erg makkelijk om die de schuld te geven.
Want wat doe jij zelf?
Welke middeleeuwse tactieken hanteer jij al dan niet onbewust? Volgens welk bijgeloof voer jij je dagelijkse taken uit? Welke overtuigingen heb jij waarmee je medewerkers over de kling jaagt? Welke vooroordelen maken, dat medewerkers sneller naar de concurrentie rennen dan jij ze kunt aannemen?
Nu ja, misschien iets om even over te mijmeren op deze hele warme dag. Misschien smelt er eentje?
Mocht je er iets over willen delen met me, stuur je me dan een mail? Dan kan ik het misschien nog gebruiken in mijn nieuwe boek.