Drachten, zondagmorgen, uurtje of negen. Oma B. heeft net haar fijn volkoren bammetje met belegen kaas naar binnen gewerkt.
Daarna maakt ze heur haar netjes op, vouwt haar jas om de arm en hangt de tas om de schouder. En daar stapt ze in haar 12 jaar oude Volkswagen Passat.
Onderweg naar haar zoon en schoondochter voor een bezoekje. Ondanks dat ze 84 was, gaat dat nog altijd prima.
Haar zicht is goed, ze is nog lang niet seniel en haar humeur is als altijd opperbest.
Rustig rijdt ze de A7 op. Er hangt nog een beetje mist over de weilanden, een waterig zonnetje schijnt er al doorheen. Ze passeert Beesterzwaag, Terwispel en Luxwoude.
Ocherm, die arme vrouwtjeseendjes, liggen er alweer een paar dood langs de kant. Opgejaagd door hitsige lentewoerden vlogen ze te pletter tegen nietsvermoedende auto's.
Hmm, die zwarte Volvo. Rijdt die nu al tien minuten achter haar?
Bij het Tsjûkermar gaat ze iets harder rijden. Maar die auto blijft haar volgen. Die komt zelfs nog iets dichterbij.
Bij Emmeloord draait ze de A6 op en gaat het Ketelmeer over. Is die Volvo er nu nog steeds?
Als ze goed in haar spiegel kijkt, dan ziet ze dat er twee mannen met donker haar in de auto zitten. Ze doen net alsof er niets aan de hand is.
Nog maar wat gas erbij. 140, 150, 160. De Volvo blijft volgen.
'Hoe hard mag je hier eigenlijk?', denk oma B. 'Wat willen die mannen van me, waarom achtervolgen ze mij? Zometeen stelen ze mijn portemonnee, of mijn sieraden. Verkrachten zullen ze toch niet meer doen op mijn leeftijd?'
'Misschien moet ik even met de politie bellen dat ik achtervolgd word. Maar waar is mijn telefoon gebleven?'
Nog maar iets harder dan. 170, 180, 183. Nog steeds zit de auto achter haar, vlak achter haar zelfs en dan...
Dan is er opeens een zwaailicht en seint de man in de Volvo dat oma B. op de afrit moet volgen. Heeft oma B ineens een vette boete en is net haar rijbewijs niet kwijt.
Omdat ze dacht dat ze achtervolgd werd op de snelweg. Omdat haar gedachten met haar op de loop gingen. Maar ze gewoon veel te hard reed.
Iedereen heeft dat wel eens. Dat een klein zaadje met een vreumde gedachte zich in je hoofd plant. En dat, door daar steeds maar aandacht aan te geven, dat zaadje voordat je het weet een enorm overwoekerd oerwoud is. Daar is geen doorkomen meer aan.
Voordat je het weet, is er geen streepje daglicht meer, rijd je 183 over je innerlijke snelweg en zitten jij, jijzelf en je ego in je hersenpan opgesloten met zo'n waanidee.
Het zou best kunnen dat jij daar nu in deze rare tijd ook last van hebt. En dat is niet zo vreemd.
Heb je ook het gevoel dat iedereen wat van je wil en vind je het steeds lastiger om nee te zeggen? Voel je je opgejaagd en vind je het moeilijk om midden in deze crisistijd het hoofd koel te houden?
Dan is de kans heel groot dat je binnenkort op de burn-out boobytrap stapt.
Niet alleen nu, maar zeker ook straks, als het stof van de coronacrisis is neergedaald. Want het laatste wat je wilt is dat je straks, als alles weer normaal is, thuis zit met een burn-out.
Wil jij weten hoe je grip houdt op je werk-privébalans? Hoe je omgaat met al die extra stress? Hoe kies je de juiste prioriteiten kiest?
Wil jij weten hoe je voorkomt dat je op de burn-out boobytrap stapt?
Volg dan onze gratis online mini-training op 7 mei.
Daarin vertellen we je 5 bizar simpele dingen waarmee je voorkomt dat je opbrandt. En daarin leer je:
- Hoe je voortaan een glasheldere focus krijgt en de juiste prioriteiten stelt.
- Hoe je voorkomt dat je je steeds laat afleiden door onbelangrijk geneuzel, zodat je weer tijd krijgt voor echt belangrijke zaken.
- Hoe je in moeilijke tijden je balans vindt en houdt, zodat je voortaan moeiteloos laveert tussen kinderen, de was en pittige online vergaderingen.
- Hoe je weer de baas wordt over je tijd en je energie.
- Hoe je heel eenvoudig omgaat met werkdruk en verlammende deadlines.
De gratis online training is op 7 mei van 14:00 tot 15:00 uur.
We zitten al bommetje vol en er zijn nog maar een paar plaatsen beschikbaar, dus meld je alsjeblieft alleen aan als je zeker weet dat je er ook écht bij kunt zijn.
YESS, IK WIL MINDER STRESS
