Wat het ook was, vogelgriep, luddevedu, of gewoon ouderdom, de uil in het stadbos bij mijn huis lag dit weekend ineens dood onder zijn lievelingsboom. Daarom vandaag een hommage aan een dode uil....
Ergens halverwege het park staat een dode holle boom. Die boom is geen knip voor de neus meer waard. En toch woedt er al jaren een vete over het eigendom van die boom.
In de avond en in de nacht is dit namelijk het territorium van een bosuil. Die loert vanaf een meter of tien naar sappige veldmuisjes en incidenteel naar een verdwaald pluizig babykonijntje.
Soms vind je dan een verscheurd bontkraagje als je er in de ochtend langs loopt. De bosuil kijkt je ondertussen onschuldig aan. Zijn naam is konijn, uh haas.
Rond kwart over acht, als de zon langzaam opkomt, verschijnen de onruststokers. Vijf zwarte kraaien: een jonge papakraai en een mamakraai op leeftijd komen met hun kraaienkroost hun favoriete hangplek claimen.
Met veel gekrijs, gefladder en gemene snavelpikkerij, herveroveren ze de kale takken van hun chillboom. De bosuil, net toe aan een verkwikkend ochtenddutje, fladdert bedremmeld en met een veertje of twee minder naar zijn overdagboom, dieper in het bos.
Mamakraai krast nog wat onaardigs na, waarna ze ook nog een vogeltweetje verstuurt waarin ze samen met haar kindertjes hun opgestoken middenteennageltjes selfiet en iets roept over positive energy. Waarmee ze de hele dag het lichtend voorbeeld is voor de kraaiengemeenschap.
En na een enerverende dag, waarbij elke potentiële belager door het kraaientuig wordt afgesnoefd, galgenhumor wordt gedeeld, The Black Crowes hard op de ghettoblaster speelt en er af en toe wat matige kraaick wordt gerookt, valt de avond.
Maar in het donker zijn kraaien niet veilig op kale takken. Want dan worden ze gepakt en opgegeten. Door katten, boommarters of de buizerd, die ook een plekje heeft in het park en niet bepaald vies is van een kraaiensteak.
En zo is er sprake van een heuse kraaideurconstructie, want de kraaien zijn nog niet afgetaaid, of mijn vriend de uil vliegt terug naar zijn plekje in de holte van de dode boom, loerend naar muisjes en andere verdwaalde snoezige pluisbeesten.
Ik heb het ze nooit kunnen vragen, maar ik denk dat zowel de bosuil als de kraaien best last hebben van werkstress. Elke dag vechten om een werkplek, ondertussen ook nog van je af vogelen en op tijd weer weg, zodat je niet wordt verschalkt door de bosbuizerd of ruzie krijgt met je kraaigenoten.
Maar die strijd tussen de uil en de kraai is nu voorbij, en de uil heeft vast een mooi plekje in het uilenparadijs, met een all-inclusive dieet van delicate muizenhapjes en natuurlijk onbeperkt uiltjes knappen.
En er is een plekje vrij in de holle boom, voor de nacht dan.
Mocht jij nu ook ineens een plekje vrij hebben, maar dan voor een nieuwe arbodienst, bijvoorbeeld omdat je huidige alleen nog maar een full-service abonnement wil leveren en jij daar niet zo'n behoefte aan hebt. Of omdat je de derde casemanager in twee maanden toebedeeld krijgt, of de bedrijfsarts nooit bereikbaar is. Zelfs niet op het uilenuur.
Dan zit er niets anders op, dan een boompje verder te gaan kijken. En dat is gelukkig simpeler dan je denkt. Tenminste als je eerst even onze arbodienst selectie vragenlijst invult.
Dat doe je in 10 minuten via deze link:
>>> Invullen vragenlijst selectie arbodienst
