Inferieure tostibakker
Een tijdje terug had een van onze adviseurs een advocaat aan de lijn.
Als je me een beetje kent, dan weet je dat ik niet zo'n fan ben van advocaten. Ze hebben namelijk de neiging om hele simpele dingen zo complex mogelijk te maken.
Omdat ze daar een heel aantrekkelijk verdienmodel van hebben gemaakt. Voor hun eigen portemonnee dan.
Ik zal vast wel wat nuances missen en er zijn vast ook hele goede advocaten die voor noppes de wereld willen redden, maar dit is mijn beperkte visie op dat vak.
Annie wee, een van onze adviseurs kreeg dus een advocatenkantoor aan de lijn. Die was op zoek naar een RI&E, kort voor Risico-inventarisatie en -Evaluatie.
Wel een goedkope RI&E, zei die advocaat er in één ademteug bij, want het moest niet teveel kosten allemaal.
Wat ik altijd een grappige opmerking vind van iemand die gemiddeld 300 euro per uur factureert en die zelfs, als die een nummer twee doet op het kleine kamertje, nog zes minuten durft te schrijven op de klant waar die toevallig op dat moment aan denkt, terwijl die hard aan het persen is.
En dat is dan exclusief 6% kantoorkosten, want blijkbaar denkt de secretaresse op dat moment ook persweeën mee met zo'n advocaat.
Maar goed, die advocaat wilde dus een goedkope RI&E, want het was toch allemaal één pot nattigheid.
En oh ja - heel belangrijk - ze hadden ook een restaurant, maar daarvoor hoefden ze geen RI&E, want dat waren maar vijf medewerkers.
Zie hier de kijk op de wereld van iemand die toch echt zijn VWO heeft afgemaakt, daarna een paar jaar gestudeerd heeft en waarschijnlijk zijn hele leven al is omgeven door andere slimme mensen.
Nog los van dat deze advocaat blijkbaar de restaurantmedewerker een inferieur wezen vindt waarvoor je niet goed hoeft te zorgen, maakte deze hoogopgeleide advocaat een nogal domme denkfout.
Een waarvan je hoopt, dat als je ooit een advocaat inschakelt, dat deze dit soort domme fouten niet maakt.
Want stel nu, dat een van de restaurantmedewerker - een jaar of 20, net van het MBO, die elke middag verse rosbief snijdt omdat die advocaten nu eenmaal dol zijn op vers gesneden rosbief bij de lunch - dat die medewerker zijn hand per ongelukje in de snijmachine krijgt en dat er alleen maar een bloederig stompje overblijft.
Stel nu, dat die medewerker daardoor zijn hele leven niet meer kan werken.
Dat is niet alleen groot menselijk leed, maar ook een heel duur grapje, want zo'n medewerker had nog makkelijk 45 jaar kunnen werken. Ofwel een loonschade van 45* € 30.000 = € 1.350.000.
En omdat dat kantoor geen RI&E voor de restaurantmedewerkers heeft, is dat advocatenkantoor onverzekerd en mag het deze schade zelf ophoesten.
Alleen maar omdat ze de hand op de knip houden. Omdat ze te gierig zijn om een paar honderd euro te investeren in het welzijn van een stelletje 'inferieure tostibakkers'.
Nu ben jij gelukkig een HR-strijder en geen advocaat in een handgemaakt deux-piece-je, dus jij weet wel beter.
Maar stel nu, dat je een baas hebt die ook liever op zijn centen zit dan euro's uitbroedt, dan kun je dit argument gewoon gebruiken om hem te overtuigen toch eens naar de RI&E te kijken.
En vervang de getallen gewoon door de getallen uit je eigen bedrijf. Dus heb je bijvoorbeeld consultants? Dan verdienen die vast iets meer dan 30k per jaar denk ik.
Kijk ook zeker even naar de omzetderving. Ofwel welke omzet maak je niet als jouw medewerker uitvalt. En welke diensten lever je niet. En wat kost dat dan precies?
Kortom, er is geen enkel argument om te bezuinigen op een RI&E. Laat staan dat je deze helemaal achterwege laat.
Want behalve die schadepost van zomaar een miljoen of meer, krijg je ook een vette boete als de RI&E niet kunt laten zien, omdat het een van de drie verplichtingen is van de Arbowet.
Gelukkig is het allemaal niet zo moeilijk en kun je het met een paar klikken op je muis en een kort telefoontje fiksen.
Wil je weten hoe dat precies werkt met zo'n RI&E en wat er allemaal bij komt kijken? Bezoek dan eerst eens onze speciale RI&E pagina.