Hakkende vijftigers
Gisteren werd ik vijftig.
Ik had me daar iets anders van voorgesteld dan een feestje met maximaal drie.
Geen feest, geen knuffels, een puber die zelfs op je verjaardag vanuit zijn meurende oorlogskamer roept: "Wat mot je", word je toch een beetje weemoedig van.
Gelukkig was daar om tien over tien een mail met een heel lief en knotsend knettergek filmpje.
Had Carmen, mijn vrouw, zangjuf en rockbiaatch met duidelijke instructies voor de figuranten in dat filmpje geregeld.
Dus in dat filmpje stonden heel veel van mijn lieve vrienden ineens een liedje te zingen. Voor mij. Klinkt misschien niet heel spannend, maar veel van mijn vrienden zijn best een beetje gek.
Dus sommige waren uitgedost met grote brillen, mutsen en haardossen, anderen gingen helemaal los als hakkende vijftigers in Adidas trainingspakken.
Ik weet niet hoe het zit met jouw gevoel voor humor, maar ik ga dan helemaal stuk.
Eentje stond me al tandenpoetsend te feliciteren, er was natuurlijk de onvermijdelijke Theo en Thea-persiflage, en heel veel gewoon lieve kleine filmpjes van lieve vrienden met wie ik graag deze dag had willen delen.
Er was ook het onvermoede talent van Paul, waarvan ik wel wist dat hij een bevreemdend levenskunstenaar was, maar geen idee had dat hij minstens net zo goed als ik gitaar kon spelen ;-) en er ook nog een mooi Brabants liedje bij kon zingen.
Maar wat me misschien nog wel het meest ontroerde, is dat ik sommige van mijn vrienden in de afgelopen dertig jaar geen enkele noot heb horen zingen.
En gisteren in dat filmpje deden ze dat ineens wel. Ze stapten over hun ongemakkelijkheid heen.
Want ook al denken ze waarschijnlijk hun hele leven al dat ze nog valser zingen dan Enrique Iglesias die nietsvermoedend met zijn play-back tape meezingt.
Ze stapten toch over hun schaduw heen en zongen een simpel liedje met een paar simpele noten.
En maakten daarmee de dag van iemand die op een heel raar moment vijftig werd helemaal goed.
Heel veel mensen denken dat ze iets niet goed kunnen. Grote kans dat jij dat ook hebt. Dat is je verteld, ooit, vroeger, door een BFF, door een ouder, door een narrige schoolmeester, vaak ook door het stemmetje in je hoofd.
Maar nu ik vijftig ben, durf ik te zeggen dat dit stemmetje zelden gelijk heeft. Want ieder mens heeft talent. Ergens. Altijd. Een talent dat er gewoon om vraagt om los gelaten te worden.
Soms is het enige wat nodig is om dit talent te ontwikkelen, het zetten van een eerste stap.
Je kunt natuurlijk wachten tot later, tot je veertig of vijftig of misschien zelfs zestig bent.
Of tot de corona-crisis voorbij is, of je innerlijke crisis, of tot alles weer rustig is. Zal vast een keer gebeuren, ooit...
Maar je kunt ook vandaag beginnen. Met het ontwikkelen van jouw talent als HR-Professonial.
Dat doe je door vandaag in te stappen in het jaarprogramma van HR Masterminds.
Dat is dé online opleiding voor HR-professionals waarmee je elke maand beter wordt in je vak. Waarmee je de eerste stap zet op weg naar next level HR.
En omdat ik dus vijftig ben geworden, en nog een beetje sentimenteel, ga ik een week lang helemaal los.
Niet met zekzz en druks en rokenrol, maar door vandaag de deuren open te doen voor het nieuwe jaarprogramma van HR Masterminds.
En dat doe ik met de Bob-wordt-50-actieprijs.
Nu ja, eigenlijk een beetje met een wordt-Bob-seniel?-aanbod ;-).
Want als je je nu aanmeldt voor het jaarprogramma, dan krijg je maar liefst 50% op de prijs van het jaarabonnement. Die prijs geldt tot volgende week maandag 18:00.
Behalve de korting, krijg je ook nog eens vier bonussen, waaronder de bonus masterclass over HR in crisistijd, die we nu aan het opnemen zijn.
Anyway, als je wilt weten hoe het zit.
De details van het jaarprogramma vind je hier