Een oom van mijn vrouw was, toen hij nog werkte, altijd wel ergens een project aan het opstarten.
Op een dag, al tientallen jaren geleden, had Ome H. een vergadering met de directie van een Duitse fabriek die een groot probleem had.
Alle andere problemen had hij trouwens al opgelost.
De nieuwe fabriek stond als een huis, de machines draaiden geolied en stonden er glimmend bij. Het personeel draaide vol trots hun uren in dit wonder der vooruitgang.
Maar toch was er iets geks aan de hand. Want toen Ome H. eerder die dag de fabriek doorliep om zijn werk te bekijken, viel hem op dat de mannelijke medewerkers een beetje liepen te morren.
Terwijl de vrouwelijke medewerkers vrolijk aan het meerstemmig zingen waren achter de productielijnen, kwam er uit de mannen alleen maar wat somber gebrom en maakten ze niet eens flauwe grappen die mannen altijd maken, zelfs als hun stemming onder nul is
Daarom vroeg Ome H. ergens tegen het einde van de vergadering aan de directeur of er nog iets anders was.
Waarop de Duitse directeur zijn handgedraaide Cubaanse sigaar op de asbak legde, een mooie rookkringel uitblies die langzaam omhoog zweefde, en met zijn smalle lippen, die maar net tussen zijn bolle wangen vandaan kwamen, verzuchtte.
"Het is het herentoilet hè. Als je daar naartoe en gaat plassen, dan valt die bril dus steeds naar beneden. En, nu ja, dat zorgt voor vervelende ongelukken."
Nu zou je denken: hoe ingewikkeld kan het zijn. Vervang de bril, ga zittend je behoefte doen (ja mam), vind een brilmonteur die een paar nieuwe schroeven zet. Doe iets.
Maar toen Ome H. aan de directeur vroeg hoe lang dit probleem zich al voordeed, bleek dat dit al maanden het geval was. En dat er zelfs al drie keer over vergaderd was in de directie. Maar dat er nog geen besluit was genomen over hoe ze dit het beste konden oplossen.
Waarop Ome H. - nogal ontzet zoals hij dat weleens kan zijn - de vergadering uit stiefelde en resoluut naar de toiletten liep.
Daar bestudeerde hij op het mannentoilet twintig seconden lang het probleem, liep het herenhokje weer uit, deed de deur dicht, draaide zich om en maakte daarna een analyse van de twee toiletdeuren.
Op de ene deur stond een mannetje en op de andere deur een vrouwtje, om aan te geven waar iedereen wezen moest. En eh ja, wereldverbeteraar, dit was dus 1980 of zo hè, dus al die whokee-onzin bestond echt nog niet.
Waarna H. gedecideerd het bordje van het herentoilet en het damestoilet verwisselde, terugliep naar de directievergadering en meldde dat het probleem van de gevallen wc-bril was opgelost.
En ja, in de casus van deze gevallen wc-bril zit een wijze les. Want de oplossing van veel problemen, waar we soms dagen, weken of maanden over vergaderen, is vaak net zo simpel als het omdraaien van twee bordjes.
Maar wat doen we in plaats daarvan? We verzinnen projecten die maandenlang duren, we vinden dat we als HR-afdeling moeten scrummen, agilen alsof we een ict-afdeling zijn, we gaan ingewikkelde software installeren waar we een jaar mee bezig zijn en die al onze tijd en al ons budget opsoupeert. En we vergaderen tot we eelt op ons zitvlees hebben.
Of we nemen - en dat is misschien nog wel het ergst - maar even geen besluit. Schuiven het steeds voor ons uit. Omdat het niet past in onze jaarplanning, budget, onze why, of whatever drogreden je kunt verzinnen.
En ondertussen valt die bril elke dag opnieuw op iemands pielemans, die bespettert ondertussen de bril, de broek en de vloer. En iedere dag mag iemand die rotzooi weer opruimen.
Dus denk er eens over na vandaag. Wat is jouw wc-bril probleem? En wat is de makkelijkste oplossing? Een die je vandaag nog, binnen maximaal 30 minuten kunt implementeren, waar je niet over hoeft te vergaderen en die zo voor de hand ligt dat je hem bijna zou vergeten.
Ben benieuwd. Laat je het weten?
